Rósettuþokan
-
Rósettuþokan í stjörnumerkinu Einhyrningnum. Mynd: Wikimedia Commons
| Tegund: | Ljómþoka / lausþyrping |
| Stjörnulengd: |
06klst 33mín 45s |
| Stjörnubreidd: |
+04° 59′ 54" |
| Fjarlægð: |
5200 ljósár |
| Sýndarbirtustig: |
+9,0 |
| Stjörnumerki: | Einhyrningurinn |
| Önnur skráarnöfn: |
Caldwell 49, Sharpless 275 |
Rósettuþokan er víðfeðm á himninum og sést ekki vel í gegnum stjörnusjónauka. Þess vegna bera mismunandi hlutar svæðisins mismunandi NGC númer:
-
NGC 2237 — Hluti af þokunni sem bandaríski stjörnufræðingurinn Lewis Swift uppgötvaði árið 1865.
-
NGC 2238 — Hluti af þokunni sem þýski stjörnufræðingurinn Albert Marth uppgötvaði árið 1864.
-
NGC 2239 — Hluti af þokunni sem breski stjörnufræðingurinn John Flamsteed uppgötvaði árið 1690 og svo John Herschel árið 1830.
-
NGC 2244 — Lausþyrping innan þokunnar sem breski stjörnufræðingurinn John Flamsteed uppgötvaði árið 1690 og svo John Herschel árið 1830. Í henni eru nokkrar heitar stjörnur af O-gerð sem gefa frá sér mjög orkuríka geislun og öfluga stjörnuvinda sem blása ryki í burt og mynda holrúmið í miðri Rósettuþokunni.
-
NGC 2246 — Hluti af þokunni sem bandaríski stjörnufræðingurinn Lewis Swift uppgötvaði árið 1886.
Rósettuþokan er um 130 ljósár í þvermál. Geislunin frá ungu, heitu stjörnunum í miðjunni jónar gasið í þokunni svo hún lýsist upp. Talið er að massi þokunnar sé í kringum 10.000 sólmassar.
Stjörnuþyrpingin sést með handsjónaukum og litlum stjörnusjónaukum en þokuna sjálfa er mun erfiðara að sjá og raunar birtist hún betur á ljósmyndum.